Φίλιππος Δραγούμης: "Η Ινδία καταδικάστηκε από τον ΠΟΕ επειδή προσπάθησε να προστατέψει τη δική της βιομηχανία κατασκευής ηλιακών πάνελ | Η απαγόρευση προστασίας τοπικής παραγωγής σύντομα θα γίνει ακόμη πιο αυστηρή με συμφωνίες σαν την TTIP, TPP και CETA"

[Η φωτογραφία είναι από το άρθρο "World Trade Organisation smashes India's solar panels industry" που δημοσιεύτηκε στον ECOLOGIST]

------------

Η Ινδία καταδικάστηκε από τον ΠΟΕ επειδή προσπάθησε να προστατέψει τη δική της βιομηχανία κατασκευής ηλιακών πάνελ.

Η απαγόρευση προστασίας τοπικής παραγωγής σύντομα θα γίνει ακόμη πιο αυστηρή με συμφωνίες σαν την TTIP, TPP και CETA.

του Φίλιππου Δραγούμη

Η Ινδία προσπάθησε να προστατέψει την δική της βιομηχανία κατασκευής ηλιακών πάνελ, υποχρεώνοντας το 10% να προέρχεται από εγχώριες βιομηχανίες και καταδικάστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου μετά από καταγγελία των ΗΠΑ. Η προσπάθεια μιας χώρας να γίνει η παραγωγή πιο τοπική απαγορεύεται. Η απαγόρευση προστασίας τοπικής παραγωγής σύντομα θα γίνει ακόμη πιο αυστηρή με συμφωνίες σαν την TTIP, TPP και CETA. 

Συνέπειες: η Ινδία δεν μπορεί να βελτιώσει την ανεργία της, η παράγωγή θα γίνεται εκεί που υπάρχει η φθηνότερη εργασία και λιγότεροι περιβαλλοντικοί όροι (ανταγωνιστικές συνθήκες), η τοπικές κοινωνίες παύουν να έχουν επιλογές, το μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος από τις μεταφορές προϊόντων αυξάνεται και δεν συνυπολογίζεται στην τιμή, μεγάλες εταιρίες θα μηνύουν για διαφυγόντα κέρδη χώρες που τολμούν να προωθούν τα τοπικά τους προϊόντα με νομοθετικές ρυθμίσεις. 

Το μέλλον του πλανήτη προδιαγράφεται ζοφερό. Προστασία των πολυεθνικών έναντι των κρατών, αυτό σημαίνει "ελεύθερη αγορά": η ελευθερία που οδηγεί στην ανελευθερία, στερώντας δημοκρατικές επιλογές που μπορούν να λάβουν κυβερνήσεις. Όμως, για έναν πραγματικά φιλελεύθερο, οι ελευθερίες σταματούν εκεί που βλάπτουν τις ελευθερίες του άλλου, η "ελευθερία" μου να δώσω μια μπουνιά σταματάει κάποια εκατοστά από τη μύτη του άλλου. 

Όταν όμως βλάπτεται το περιβάλλον και μειώνονται οι δημοκρατικές επιλογές (το περιεχόμενο της δημοκρατίας) τη ζημιά την πληρώνουμε όλοι. Την μπουνιά τη τρώμε κατάφατσα. Θέτω και το ερώτημα: τα εξωτερικά κόστη μεταφοράς προϊόντων (πχ εκπομπές CO2 των εμπορικών πλοίων) υπολογίζονται σωστά; (η απάντηση είναι όχι, οι εφοπλιστές κατά κανόνα δεν πληρώνουν καν φόρους...) Ποιος λοιπόν τα πληρώνει αυτά;

Φίλιππος Δραγούμης