Καθώς κάποιοι δήμοι και περιφέρειες της χώρας σπεύδουν να απαλλαγούν από τη βάσανο της αποκομιδής και διαχείρισης των σκουπιδιών παραδίδοντας τη «δουλειά» σε ιδιωτικές εταιρείες, καλό θα ήταν οι αιρετοί άρχοντες να ξανααναλογιστούν τις συνέπειες των αποφάσεών τους.
Αν μια δημοτική ή περιφερειακή αρχή διαπιστώσει ύστερα από κάποια χρόνια ότι η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών, της ύδρευσης, των συγκοινωνιών, του ηλεκτρισμού κ.λπ. δεν απέφερε τις χαμηλότερες τιμές, τις αναγκαίες επενδύσεις και τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα που αυτή υποσχόταν και θελήσει να ξαναπάρει τον έλεγχό τους, τότε το πιο πιθανό ότι τόσο η ίδια όσο και η κυβέρνηση της χώρας θα βρεθούν πιθανότατα προ μεγάλων μπελάδων, μπορεί να συρθούν σε διεθνή δικαστήρια και να υποχρεωθούν σε αποζημιώσεις δεκάδων εκατομμυρίων.
Αιτία, ο μηχανισμός ISDS (Investor-State Dispute Settlement), δηλαδή Επίλυση Διαφορών Επενδυτή-Κράτους, ένα εργαλείο του διεθνούς δικαίου που δίνει το δικαίωμα σε έναν ξένο επενδυτή να προσφύγει στη διεθνή διαιτησία όταν θεωρήσει ότι οι αποφάσεις ενός δημόσιου φορέα στη χώρα όπου επενδύει βλάπτουν τα συμφέροντά του.
Ο μηχανισμός βρίσκεται σε όλες τις νέες πολυμερείς συμφωνίες διεθνούς εμπορίου (NAFTA, CETA, TTIP) και αποτελεί πυρήνα των περισσότερων από τις 2.600 διεθνείς (στην πλειονότητά τους διμερείς) συμφωνίες που βρίσκονται σήμερα σε ισχύ.
